Vanmorgen had ik de neiging om gewoon koffie te zetten; reden genoeg dus om nog minstens een uur in bed te blijven liggen om daarover te filosoferen. Toen ik eenmaal geaccepteerd had dat het in plaats van koffie een overheerlijk glas water ging worden, sleepte ik me uit bed en ging richting keuken.
Ik heb gisteravond al moeten beslissen wat ik voor mijn ontbijt wilde, want in veel gevallen moeten noten, gedroogde vruchten of havervlokken minstens acht uur weken. Het bananenprakje dat ik had uitgekozen, komt uit het boek ‘Rox Rauw’; het enige boek dat ze in mijn lokale bibliotheek hadden over ‘Raw Food’ (http://www.bol.com/nl/p/rox-rauw/1001004002500288/?featuredProduct).
Toen ik het boek gereserveerd had, ging ik ervan dat het een receptenboek was (géen kookboek), maar het bleek een beschrijving te zijn van de ervaringen van journaliste Roxane Catz met het ‘Raw’ principe. Achterin staan wel een paar receptjes, waaronder de ‘Bananenbijt:’ vers fruit met daarbovenop geprakte banaan met gehakte noten en sinaasappelsap. Hoewel het er misschien niet al te smakelijk uitziet, was het eigenlijk heel lekker. Het deed me denken aan het Liga-prakje dat ik at toen ik klein was. En ik denk dat ik de rest van de week maar overal banaan in ga verwerken; dan overleef ik het wel. Maar dan nu maar aan de afwas; door alleen het ontbijt ziet mijn keuken er al uit als een slagveld…
Mijn 'Raw Food' week 